به خاطر سپردن تعداد زیادی شماره تلفن کار دشواری است، اما پژوهشگران معتقدند برخلاف تصور عموم، گنجایش مغز ما برای ذخیره اطلاعات بی‌انتهاست و میتوان طی پنجاه سال حدود 9 میلیون شماره را حفظ کرد
به خاطر سپردن شماره‌های 11 رقمی تلفن‌های همراه برای اغلب ما کار بسیار دشواری است. در حالی که چائولو اهل چین، یکی از رکوردشکنانی که حافظه بی‌نظیری دارد و هنوز هم کسی نتوانسته رکوردش را بشکند، در سال 2005/ 1384 توانست 67،890 رقم اعشار عدد پی را از حفظ بنویسد. اما در مقایسه با ظرفیت واقعی مغز، چه میتوان در این باره گفت؟
در حقیقت، بر اساس گزارش نیوساینتیست، توانایی مغز ما برای کسب اطلاعات بی‌انتهاست. توماس لندور در سال 1986/ 1365 مطالعه گسترده‌ای را با استفاده از عکس‌ها و متن‌ها انجام داد تا ببیند که افراد تا چه میزان می‌توانند در ذهن خود اطلاعات را ذخیره نمایند. وی بر اساس نتایجی که به دست آورد چنین تخمین زد که هر فرد بزرگسالی به طور متوسط در طول مدت عمر خود معادل 125 مگابایت اطلاعات را در ذهن خود ذخیره می‌کند، یعنی معادل 100 کتاب با حجم کتاب موبی‌دیک.
البته به خاطر سپردن تعداد زیادی رقم با ترتیب درست خیلی مشکل‌تر از به خاطر سپردن اطلاعات مربوط به یک متن یا عکس است. بنابراین برای این که بتوانیم به طور دقیق بگوییم که ظرفیت یک حافظه چه قدر است، شاید بهتر باشد که به سراغ تکنیک‌هایی برویم که قهرمانان حافظه دنیا ز آنها استفاده می‌نمایند.
اغلب آنها از یک روش به خاطرسپاری استفاده می‌کنند. آنها قبل از این که شروع به حفظ کردن یک عدد بنمایند، یک شی یا فرد را به هر عدد چهار رقمی از 0000 تا 9999 مرتبط می‌سازند. بنابراین، ارقام اعشاری عدد پی، به یک سری از این افراد یا اشیا ترجمه می‌شود و فردی که این ارقام را به حافظه می‌سپارد از این سری افراد و اشیا در ذهن خود یک داستان می‌سازد. در نتیجه مجموعه ارقام جذاب‌تر می‌شوند و ذهن از عهده به خاطر سپاری آنها برمی‌آید.
برای لو حفظ کردن 40،000 رقم در حدد 1000 ساعت زمان می‌برد. بنابراین، مهم نیست که میزان حافظه یک نفر چه قدر باشد. اگر یک نفر در بیست سالگی شروع به حفظ کردن ارقام به این روش نماید و روزی 12 ساعت وقت صرف آن کند، در تولد هفتاد سالگی‌اش حدود 8،760،000 رقم را به ترتیب از حفظ خواهد بود.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه‌های کلمبیا، راکفلر و استانفورد، ژن جدیدی را کشف کرده‌اند که در رشد موها نقش دارد.
در این پژوهش، محققان دریافته‌اند که این ژن موسوم به«APCDD1»عامل شکل پیش رونده ریزش مو است که موروثی است و از سن کودکی آغاز می‌شود.
این بیماری در اثر پدیده‌ای تحت عنوان تحلیل رفتن پیاز مو بروز می‌کند که در واقع همان الگوی طاسی در مردان است. در این فرایند پیازهای مو کوچک و نازک می‌شوند و در نتیجه تارهای ضخیم مو به تدریج نازکتر و سست‌تر خواهند شد که به ریزش مو منتهی می‌شود.
محققان می‌گویند؛ کشف این ژن دوباره ما را متوجه پدیده تحلیل پیاز مو کرده و امیدی تازه برای پیدا کردن راهی برای درمان این بیماری است. محققان این کشف را بر اساس تجزیه و تحلیل داده‌های ژنتیکی حاصل از چندین خانواده پاکستانی و ایتالیایی که به این نوع طاسی وراثتی مبتلا بودند، انجام دادند.
محققان دریافتند که در این بیماران نوعی جهش در ژن«APCDD1» ایجاد می‌شود که در منطقه خاصی روی کروموزوم 18 واقع است. به گفته محققان؛ این منطقه از کروموزوم در سایر انواع ریزش مو نیز نقش دارد.
| |||||
دانشمندان در مؤسسه فن‌آوری ماساچوست بعضی از مهترین رازهایی که توضیح می‌دهند چرا نخ‌های ابریشم بسیار مستحکم هستند، را کشف کرده‌اند.
آنها متوجه شده‌اند که عامل کلیدی استحکام نخ ابریشم، وجود نانوبلورهای بتا- صفحه‌ای (beta-sheet) در ساختار آنها است که با پیوندهای هیدروژنی بهم متصل هستند.
نتایج این محققان می‌تواند منجر به ساخت مواد سنتزی شود که خواص غیرمعمول نخ ابریشم طبیعی و حتی بهتر از آن را داشته باشند.
عنکبوت‌ها و کرم‌های ابریشم متخصصان برجسته علم مواد هستند و در این زمینه می‌توانند الهام‌بخش دانشمدان باشند. نخ‌های ابریشم در بین مستحکم‌ترین مواد، قوی‌تر از فولاد بوده و در مقایسه با آن کمتر شکننده می‌باشند.
نخ‌های ابریشم از پروتئین‌هایی ساخته شده‌اند که بعضی از آنها نانوبلورهای مسطح نازکی معروف به صفحات بتا تشکیل می‌دهند. این صفحات با پیوندهای هیدروژنی به هم متصل شده‌اند.
این محققان مجموعه‌ای از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای سطح اتمی انجام داده و مکانیسم‌های شکست مولکولی در نخ ابریشم عنکبوت (تار عنکبوت) را بررسی کردند. آنها می‌گویند که این نانوبلورهای مسطح ریز قادر به بازسازی سریع پیوندهای شکست شده خود هستند.
مارکوس بوهلر، یکی از این محققان می‌گوید: در بیشتر مواد مهندسی شده (برای مثال سرامیک‌ها) ، استحکام بالا همراه با شکنندگی است. اما در نخ ابریشم که علی‌رغم اینکه در آن اجزاء سازنده با پیوندهای ضعیف هیدروژنی (در مقایسه با پیوندهای قوی کوالانسی) بهم متصل هستند، استحکام بالایی دارد؛ چنین مطلبی صادق نیست و این موادِ مستحکم شکننده نیستند.
دلیل این خواص این است که این اجزاء سازنده (نانوبلورهای بتا- صفحه‌ای) در ساختاری مشابه با یک بسته‌ی دراز از نان ساجی، مرتب می‌شوند. این هندسه ویژه از نانوبلورهای نخ ابریشم ریز، این امکان را فراهم می‌کند که پیوندهای هیدرژنی به صورت متحد عمل کرده و زنجیرهای مجاور همدیگر را در مقابل نیروهای خارجی تقویت کنند و این منجر به استحکام بالای نخ ابریشم عنکبوت، بدون خاصیت شکنندگی می‌شود.
یکی دیگر از یافته‌های جالب این تحقیق این است که خواص نخ ابریشم شدیداً وابسته به اندازه دقیق این نانوبلورهای بتا- صفحه‌ای می‌باشد. هنگامی که اندازه این نانوبلورها سه نانومتر است، این مواد بسیار مستحکم هستند ولی اگر این نانوبلورهای تا پنج نانومتر رشد کنند، این مواد ضعیف و شکننده می‌شوند.